ԱՆԱՊԱՏՈՒՄ
Հեռավոր անապատում անձայն,
Ուզում եմ քամու երգի տակ
Սլանալ դեպի լայն հեռուներ,
Չեմ կարող․ ավազ է ոտքիս տակ,
Իսկ շուրջս վխտում են սողուններ,
Անցնում է քարավանն ուղտերի,
Արևը ծածկում է սև ամպեր
Ներքևում ավազ է ու քամի,
Ձիերի խրխինջն եմ լսում
Ավազաբլուրի ետևից,
Խոնջացած օրը չի մթնում
Չի շարժվում արևն իր տեղից։
Ամայի անապատը տապից
Իր փոշոտ զգեստն է հանում
Թափ տալով ավազը վրայից
Հանձնում է շրջմոլիկ քամուն։
Մոլեգին քամին հերարձակ
Քշում է ավազը, տանում,
Դաշտերի վրա լայնարձակ
Ավազե անձրև է մաղում։