Սիրտ իմ
Սի՛րտ իմ, խաղաղվի՛ր,
Գարունն անցել է,
Օրը վաղուց է աշունքացել,
Ջրերի վրա խոնարհված ուռին
Խո՜ւլ հառաչել է ու չորացել:
Սի՛րտ իմ, հասկացի՛ր,
Պահը տրվել է,
Թաքուն եկել է կողքով անցել,
Գինովցած շուրթին ինչ-որ մեկի
Բառը ծնվել է ու քարացել։
Հավատա՛, սի՛րտ իմ,
Ցուրտ է ձմեռը,
Բայց ծոցում գարուն ունի պահած,
Իսկ երկունքի մեջ մութ գիշերը
Պիտի արարի նոր այգաբաց…